Half 6 de wekkers gaan af. We hebben goed geslapen, drinken een kop thee op de kamer en gaan naar beneden voor het ontbijt. Hier nemen we rustig de tijd voor, er is voldoende tijd tussen het ontbijt en de start dus we ontbijten ook echt Engels en heel uitgebreid. Na het ontbijt gaan we naar boven, kleden ons aan, pakken de spullen die we de avond ervoor al klaar gelegd hebben en om 7 uur verzamelen we in de hal van het hotel, Stipt om 7.15 vertrekt de bus.
De spanning is voelbaar in de bus, sommige stil en in zichzelf gekeerd en anderen heel erg hyper. We worden vlot naar het startterrein gereden . Wij starten samen met de andere 3000 buitenlanders in het blauwe vak, op het startterrein bezoeken we het toilet, drinken we koffie en relaxen. We zijn goed warm aangekleed en wachten geduldig tot het tijd is naar ons startvak te gaan. We genieten van alles om ons heen, kletsen wat, drinken nog een kop koffie, eten nog wat en een half uur voor de start brengen onze tassen bij de vrachtwagen en gaan richting het startvak.
Alles gaat super relaxed, zelfs de start gaat bijna geruisloos aan ons voorbij. Geen “You never walk alone” hier of “New York, new York”. We merken pas dat er gestart is als de lopers in beweging komen, ik maak nog snel even een sanitaire stop langs de kant en daar zijn we al over de startmatten, binnen 5 minuten. Daarna is het even wat rommelig, veel “humbs” en versmallingen maar we staan in het goede vak want de mensen om ons heen lopen ongeveer in hetzelfde tempo. Na de eerste mijl kon ik met Riny naast me al snel in een mooi ritme lopen. Vanaf de eerste mijl was het genieten. Enthousiast publiek langs de kant, geweldige verzorging, heerlijk loopweer. Iedere mijl was aangegeven met een mooie boog of paal met rood/witte ballonnen en een tijdklok. We hadden als doel onder de 10 minuten per mijl te lopen en dat was goed te doen, op de halve marathon kwamen we door in 2.05.54 en op dat moment voelde het nog prima.
En dan zomaar uit het niets maak ik een misstap op de zoveelste “humb”. Mijn linker bil verkrampte en het tempo zakte. Na een paar kilometer liep ik me bij ieder pas te verbijten van de pijn. Riny moest weer een plaspauze inlassen en dat kwam goed uit, ik nam de gelegenheid om goed te rekken, dat hielp maar helaas kwam de kramp kwam na een mijl alweer opzetten, vervelend en pijnlijk. Gelukkig hadden we nog een paracetamol bij ons, die toch maar ingenomen, het tempo was er echter wel uit. Regelmatig een minuutje rekken schoot niet echt meer op. Nu de streeftijd toch niet meer haalbaar was besloot ik toch vooral te genieten en dat is gelukt. Voorbij allerlei mooie bezienswaardigheden, zoals de London Eye en de Big Ben met al dat geweldige publiek langs de kant richting Buckingham Palace heb je bijna geen andere keus in Londen. Voor je het weet zie je dan nog 800 meters, 600 meters, 400 meters en dan draai je The Mall op.
De finish passeren we in 4.28.48 dat is maar 13 minuten boven de planning, gezien de problemen onderweg een tijd om dik tevreden over te zijn. Zodra we wandelen trekt de pijn weg dus ook daar hoef ik me niet al te veel zorgen over te maken. We laten onze Ipico chip van de schoen knippen, laten de medaille om onze nek hangen, nemen ons tasje met het finishers shirt in ontvangst en lopen langs de fotograaf voor de finishers foto. Ook na de finish is alles super goed georganiseerd. We lopen heel tevreden naar het afgesproken verzamelpunt van Holland Runner, alleen onderweg nog onze ingeleverde tas afhalen en praten nog even na voordat we met de metro terug gaan naar ons hotel.
Nog even wat cijfertjes. Er hadden zich voor deze editie van de Londonmarathon ruim 163.000 mensen aangemeld, er waren 37.000 startnummers uitgegeven, hiervan zijn er 3.000 naar buitenlanders gegaan waaronder 102 Nederlanders, wij voelen ons dat ook bevoorrecht dat wij er daar 2 van waren. Nu eerst maar herstellen en dan op zoek naar het volgende doel.
@lid@ 2012