Ladyrun
denken aan, over en onder het hardlopen

Hardlopen moet niet voelen als werken, daarom maak ik van mijn trainingen geen wedstrijd.

 

 

2006 Eind in zicht

Het einde van 2006 komt alweer in zicht. De blessureperikelen liggen alweer een tijdje achter me. Niet dat ik helemaal klachten vrij ben maar dat heeft meer stress als oorzaak dan problemen met mijn benen. Het lopen gaat lekker, zeker nu ik een loopmaatje heb gevonden die ook mijn leven voor een zo groot mogelijk deel met me deelt. Een prima stimulans om het trainingsritme vast te houden, samen begonnen aan de wedstrijden van het Gelderslooppaspoort, hij als gevorderde, ik als beginner.

Voor mij dus regelmatig een 5 kilometer lopen, voor de zomer waren dat er 3. Alle 3 onder heel erg wisselende omstandigheden. We begonnen in Aalten waar de regen met bakken uit de hemel viel, op zich liep ik daar een redelijke tijd en tot mijn verbazing stond ik ook gelijk al vermeld in het klassement. Ik vond mijn tijd van net boven de 27 minuten helemaal niets maar och het was begonnen als stimulans om weer een beetje wedstrijd ritme op te doen. Na de wedstrijd in Aalten volgden 4 rondjes door het dorp in Groesbeek, behoorlijk pittig omdat er toch een aardig klimmetje in zat, voor de fun liepen we tussendoor nog een cross in Roozendaal, ook heel leuk om te doen maar eigenlijk voor mij allemaal nog een beetje teveel van het goede. Dat lag aan mezelf want al heel snel na het eerste loopje begon ik weer veel te veel op tijden te letten. Ik had me nog zo voorgenomen om tot eind van het jaar alleen maar voor uitlopen te gaan maar helaas, toen er eenmaal weer een Pr stond wilde ik harder. Helaas lukte dat niet voor de zomerstop, want ook in Ede was het parcours te zwaar, het weer werkte in beide wedstrijden ook niet mee, dus ook al stond ik op een 5de plaats in het klassement toch zat er de drive alweer om meer te gaan doen. Nu was ik zo stom om tijdens de zomer met mijn skeelers onderuit te gaan en ene zwaar gekneusde knieschijf op te lopen, of misschien heeft het achteraf wel zo moeten zijn en heeft dat er voor gezorgd dat ik niet als een dwaas aan het trainen ging.

Na de zomervakantie ben ik begonnen met intervaltrainingen, bij mijn nieuwe vereniging in  wie weet mijn toekomstige woonplaats. Gewoon rustig aan, achter aan de groep bungelen en eerst maar weer eens wennen aan het regelmatig in een tandje hoger lopen De eerste 5 km zit er ook alweer op en tot mijn verbazing liep ik een tijd van net boven de 26 minuten, dus ben ik ondanks alles toch een stuk sneller geworden. Het voelt goed, de afstand van mijn lange duur bouw ik nog steeds rustig uit. Deze week heb ik 100minuten gelopen in een gemiddelde snelheid van 6 minuten per kilometer.

Het doel is nog steeds eind dit jaar een halve marathon uitlopen, stiekem denk ik uiteraard toch aan een tijd onder de 2 uur.

@l!d@ 2006

Don't run faster than your angel can fly.