Ladyrun
denken aan, over en onder het hardlopen

Hardlopen moet niet voelen als werken, daarom maak ik van mijn trainingen geen wedstrijd.

 

 

2006 Postbankloop

Weer volop bezig..................................................... met genieten van het lopen, soms met vreselijk balen omdat het nog lang niet gaat zoals het voorheen ging, soms helemaal hyper omdat dat geweldige gevoel er weer is. De discipline in de trainingen is weer terug. Mijn relatie met een hardloper is de beste stimulans die ik me maar wensen kan. Samen naar de wedstrijden toeleven, samen naar de clubtrainingen, soms samen een duurloopje doen. Elkaar stimuleren en steunen, ik vind het heerlijk.

24 september 2006 de postbankloop, voor mij de eerste keer. Uiteraard de korte afstand voor mij. Zoals altijd ben ik nerveus voor de wedstrijd, verzin ik allerlei excuses vooraf om te verklaren waarom het niet goed zal gaan. Nu hebben we woensdagavond op de club zwaar getraind, tenminste voor mijn doen. Pas de derde intervaltraining sinds jaren en dan 5 x een 800 meter is toch behoorlijk pittig, maar eigenlijk mag je daar zondag geen last meer van hebben, dus was het een zwak excuus.

Toch voelden mijn benen gewoon zwaar, tijden het inlopen en ook tijden de warming up. Nou had ik toch al het gevoel als een idioot te staan springen want dat gedoe met armen en benen tegelijk bewegen is het niet voor mij, ik raak altijd in de war en ben dan bang in de knoop te raken, doe ook altijd alles te laat en altijd met het verkeerde been of de verkeerde arm, dus kortom niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Tijdens het inlopen besloot ik zonder pet te lopen, het was vochtig en klam weer.

Omdat ik eerder gestopt was met het gespring stond ik vrij ver voor in het startvak en was ik dan ook lekker vlot weg na de start. Helemaal fout natuurlijk voor mij, tenminste ik schrok weer eens van de eerste kilometer en nam gelijk veel te veel gas terug. Na 2 km zat ik op 10.30, maar daarna kreeg ik het al snel zwaar, op de muur ging ik helemaal de fout in en moest ik zelfs gaan wandelen. Mijn tijd was er dan ook naar: ik nam de muur in 3.50. Het voordeel daarvan was denk ik wel dan ik me daarna als een speer naar beneden kon laten vallen en onderweg naar Kasteel Roozendaal heel veel mensen voorbij gegaan ben. Mijn uiteindelijke tijd was 33.15, ik was erg blij dat mijn vriend me opving na de finish, ik baalde. Ik had in de 31 minuten willen lopen en in ieder geval onder de 33 minuten.

Achteraf mag ik niet klagen, mijn concurrenten van het Gelders looppaspoort heb ik achter me gelaten, ik sta nog tot de Berg tot Berg race op de derde plaats. Daarna zal het echt wel afgelopen zijn maar toch, nog maar even genieten van het succes. Snel zijn we daarna naar de start van de 15 km gegaan want ook hij moest nog wel vol aan de bak voor zijn wedstrijd.

@lid@ 2006

Don't run faster than your angel can fly.