Hersenspinselen is voor mij mijn gedachten laten rollen en aan het papier toevertrouwen. Soms was het maar een woordenbrei waar ik zelf niet eens een verhaal van kan maken, maar ik moest het altijd wel kwijt en papier is geduldig. Voor mij de manier om de dingen van het leven in het juiste perspectief te blijven zien.

Vaak over onderwerpen die me bezig houden, die ik niet begrijp of die me raken. soms wordt het een verhaaltje, soms een gedicht, meestal laat ik ze voor wat ze zijn zonder ze verder bij te schaven. Het zijn geen hoogstandjes maar heel vaak voor anderen wel herkenbare verwarrende gedachten en gevoelens.

Emoties die ontstaan door, voor en over anderen, soms hoor ik 1 woord of zomaar een reactie die ik maar niet kwijt raak. Vaak ontstaat er dan tijdens het hardlopen een gedicht in mijn hoofd dat ik bij thuiskomst zo snel mogelijk aan het papier moet toevertrouwen anders is het weg. 

De laatste jaren is de stroom woorden opgedroogd, het is redelijk stil in mijn hoofd, de strijd lijkt gestreden. Is het omdat ik ouder wordt? langzaam leer aanvaarden dat niet iedereen mijn vriend kan zijn of misschien moet ik zeggen dat  niet iedereen meer mijn vriend mag zijn. Misschien voel ik me wel te goed voor sommige mensen en wil ik mijn energie niet meer verspillen om die mensen te overtuigen dat het ook anders kan, dat de dingen niet altijd zijn zoals ze lijken. Kijk daar ga ik weer, dat is nu hersenspinselen en als ik eenmaal begin kan ik eindeloos met mezelf blijven redeneren op papier.

@l!d@ 2012