Steigeringen

Vaak krijg ik verbaasde blikken als ik aan het eind van de warming-up zeg dat we nog even een paar steigerungen gaan doen. Veel mensen weten niet van steigerungen zijn.  Het zijn versnellingsloopjes van ± 75 meter, waarbij je trapsgewijs je snelheid verhoogd tot ongeveer 80% van je kunnen. Volgende vraag is dan altijd, waarom doen we dit? Wel steigerungen als onderdeel van een warming-up dragen er o.a. toe bij dat de hartfrequentie wordt opgevoerd naar trainings- of wedstrijdniveau. Het hartslagvolume (de hoeveelheid bloed die per hartslag uit het hart wordt gepompt) wordt groter.
Door een goede warming-up en/of met aansluitend steigerungen, wordt de lichaamstemperatuur hoger, waardoor allerlei processen (zoals warmtecirculatie, zweetproduktie en het tegengaan van plotselinge warmtestuwing) beter verlopen.

Steigerungen kunnen ook nog een ander doel dienen dan alleen een bijdrage leveren tot een goede warming-up. Je kunt in je trainingsschema aantreffen dat je na een rustige duurloop steigerungen moet doen. Waarom is dit en hoe dient dit te worden uitgevoerd?  Van teveel duurlopen word je lui. Door een je duurlopen af te sluiten met een paar steigerungen prikkel je je lichaam en hersenen nog met een ander tempo Het aantal duurlopen dat in je schema wordt opgenomen, is o.a. afhankelijk van je doel, je leeftijd en belastbaarheid van je lichaam.

Zelf vind ik het wel prettig om tijdens de duurloop per km 20 seconden licht te versnellen dan kun je ook nog afsluiten met een aantal steigerungen. De lange langzame duurloop krijgt dan meer het karakter van een wisselduurloop.

Het gevaar van een steigerung is dat deze bijna vaak te hard en te lang wordt gedaan. Let op! Een steigerung is geen sprint, maar een gecontroleerde versnelling die je langzaam op- en afbouwt binnen ca 75 meter. De eerste 20 passen gebruik je om snelheid te maken naar ca 65-70% van het maximum. De volgende 20 passen voer je de snelheid op naar ca 75 à 85% van het maximum. De laatste 10 passen bouw je de snelheid af. Hierna wandel/dribbel je 75 meter terug en voer je de volgende steigerung uit.

Let op dat de steigerung technisch goed wordt uitgevoerd (de op- en afbouw zoals hiervoor omschreven en denk aan arm- en knie-inzet). Luister te allen tijde naar de signalen van je lichaam. Negeer deze signalen niet. Zou je volgens je trainingsschema steigerungen moeten doen, maar voel je aan je spieren en/of pezen dat je dit beter niet kunt doen, laat de steigerungen dan achterwege. Maak van een steigerung nooit een sprint!, Wandel na de laatste steigerung een paar minuten uit of dribbel het laatste stukje naar huis rustig uit.

@l!d@

Ladyrun opbouwend schema.

Dit schema is bedoeld voor mensen die al enige loopervaring hebben, een redelijke conditie hebben omdat ze gewend zijn te sporten of die herstellende zijn van een blessure en met verstand weer willen opbouwen. De voorzichtige opbouw blijft noodzakelijk om blessures te voorkomen Het is van belang op een tempo te lopen dat prettig voelt. Een tempo dat je het gevoel geeft dat je het nog uren vol zou kunnen houden.. Onthoud vooral dat te langzaam tijdens een training nooit verkeerd is. Te hard zorgt vroeg of laat altijd voor problemen. In deze fase van de opbouw is het vooral van belang heel te blijven, langzaam de belasting van de pezen en gewrichten (weer) op te voeren. Natuurlijk kun je zo af en toe wel even flink tempo verhogen, maar niet langer dan een paar minuten en ga dan weer terug in het comfortabele looptempo. Luister goed naar de signalen van je lichaam.

3 trainingsdagen per week

Beginners schema

Het beginnersschema is bedoeld voor mensen zonder loopervaring. De voorzichtige opbouw is noodzakelijk om blessures te voorkomen, aan het eind van dit schema kan iemand aan een recreatieloop deelnemen van 7,5 km. Snelheid is niet van belang, dat komt later wel. Het is van belang op een tempo te lopen dat prettig voelt. Een tempo ook waarbij je op je techniek kunt letten. Een tempo dat de hele training kan worden volgehouden. Onthoud vooral dat te langzaam tijdens een training nooit verkeerd is. Te hard zorgt vroeg of laat altijd voor problemen. In deze fase van de opbouw is het vooral van belang heel te blijven, langzaam de belasting van de pezen en gewrichten op te voeren en je conditie op de bouwen. Hou daarbij in de gaten dat je conditie zeker 3 keer zo snel opbouwt dan dat de pezen en gewrichten de belasting aankunnen. Met onderstaand schema ben ik ooit begonnen bij ARSV.

3 trainingsdagen per week

Heuveltraining is een onderdeel van de trainingen die ik te weinig doe. Het is onmisbaar en erg belangrijk voor je bovenbenen. Nu is het in ons vlakke landje af en toe best moeilijk om hiervoor een geschikt terrein te vinden en zullen we al onze inventiviteit moeten gebruiken om deze trainingsvorm te kunnen uitvoeren. In Nederland zijn we al vlug aangewezen op een viaduct of dijk.

Het doel van heuveltraining is het ontwikkelen van de quadriceps (voorzijde dijbeen). Deze spiergroep moet namelijk, ook als je moe bent, onverminderd de voeten en onderbenen kunnen blijven optillen. Tevens is het een perfecte training om het uithoudingsvermogen op te voeren.

Tijdens een duurloop kun je bv iedere verhoging aanzetten in een tempo iets hoger van mijn duurloop tempo. Let op de techniek: korte pas, knie-inzet, beweging met armen, alsof je je omhoog trekt aan een touw, licht voorover hangen met het lichaam. Een andere heuveltraining die je kunt doen is dijk op, dijk af, woon je echt in het platste deel van het land kun je misschien op zoek gaan naar een viaduct. Een aantal keren flink tempo omhoog en dan weer naar beneden dribbelen. Steeds wel goed herstellen voor je aan de volgende begint.  

Omdat dit een belasting is die je misschien niet gewend bent, is het goed mogelijk dat je de volgende dag(en) wat spierpijn hebt. Na verloop van tijd is je pees-/spierapparaat hier echter aan gewend en zul je je alleen maar sterker voelen.

Verder is er een onderdeel van de heuveltraining waar veel mensen veel te weinig aandacht aan schenken. Het heuvelaf lopen. Dit vraagt ook een bepaalde techniek maar daarnaast ook lef en ervaring. Oefen op het je benen laten rollen en overwin je angst om te vallen.

@lid@ 2012

Hersenspinselen is voor mij mijn gedachten laten rollen en aan het papier toevertrouwen. Soms was het maar een woordenbrei waar ik zelf niet eens een verhaal van kan maken, maar ik moest het altijd wel kwijt en papier is geduldig. Voor mij de manier om de dingen van het leven in het juiste perspectief te blijven zien.

Vaak over onderwerpen die me bezig houden, die ik niet begrijp of die me raken. soms wordt het een verhaaltje, soms een gedicht, meestal laat ik ze voor wat ze zijn zonder ze verder bij te schaven. Het zijn geen hoogstandjes maar heel vaak voor anderen wel herkenbare verwarrende gedachten en gevoelens.

Emoties die ontstaan door, voor en over anderen, soms hoor ik 1 woord of zomaar een reactie die ik maar niet kwijt raak. Vaak ontstaat er dan tijdens het hardlopen een gedicht in mijn hoofd dat ik bij thuiskomst zo snel mogelijk aan het papier moet toevertrouwen anders is het weg. 

De laatste jaren is de stroom woorden opgedroogd, het is redelijk stil in mijn hoofd, de strijd lijkt gestreden. Is het omdat ik ouder wordt? langzaam leer aanvaarden dat niet iedereen mijn vriend kan zijn of misschien moet ik zeggen dat  niet iedereen meer mijn vriend mag zijn. Misschien voel ik me wel te goed voor sommige mensen en wil ik mijn energie niet meer verspillen om die mensen te overtuigen dat het ook anders kan, dat de dingen niet altijd zijn zoals ze lijken. Kijk daar ga ik weer, dat is nu hersenspinselen en als ik eenmaal begin kan ik eindeloos met mezelf blijven redeneren op papier.

@l!d@ 2012

Gistermorgen ging ik een stukje hard lopen, het waaide hard, er dreigde regen maar na even wikken en wegen ging ik toch, zo vaak krijg ik niet de kans om door de streek van mijn jeugd te lopen.............Ik had een nachtje bij één van mijn zussen geslapen.

Ik ging op weg en als vanzelf gingen mijn gedachten met me op de loop. Hardlopen in de omgeving van je jeugd is toch wel iets heel confronterend als je al 30 jaar probeert die jeugd achter je te laten. Al lopend kwam ik terecht op de Oldenhof een landgoed tussen Vollenhove en Zwartsluis. Het was of ik terug ging in de tijd, ik zag mezelf als schoolkind.

Tijdens het oranjefeest in Augustus werd er in die jaren altijd een rondrit gemaakt. Er was dan altijd een bloemencorso, niet zo groots als nu maar het was wel een mooie optocht. De schoolkinderen werden dan ook op een versierde boerenwagen gezet en rond gereden over het land van Veno. Op de Oldenhof werd altijd een stop gemaakt, we kregen dan ranja en een broodje. Als we de Oldenhof opreden keken we altijd allemaal naar het kasteel want de Freule zat dan voor het raam te zwaaien naar de kinderen. Natuurlijk zaten we reikhalzend op die wagen en zwaaiden we uit alle macht als we een glimp van de freule opvingen. Als vanzelf kwam ik natuurlijk bij het kasteel uit (zag er trouwens helemaal niet uit als een kasteel), maar er stond wel iemand voor het raam en als vanzelf zwaaide ik.

Het gaf me een heerlijk gevoel, ik liep daar met mijn gedachten terug in de tijd, en voelde me zo blij als een kind. Het park met al die prachtige kleuren, mijn voeten over een dek van bladeren, onder de bomen allerlei paddestoelen, de dame die naar mij zwaaide achter het raam, allemaal cadeautjes. Nog na genietend verliet ik het park en liep verder over het pad van mijn jeugd. Er trok heel wat aan me voorbij maar dat blije gevoel hield ik. Vandaag nog steeds, dus schrijf ik het op en deel het met jullie!

@lid@ 2005

Alweer een paar weken verder, afgelopen zaterdag weer eens een 10 km wedstrijd gelopen, kon kiezen tussen een 5 en een 10. Met het oog op de zevenheuvelen leek het me verstandiger om de 10 te doen niet zozeer voor een snelle tijd als wel om toch weer wat wedstrijdhardheid op te doen. Ik heb dus voor de 10 gekozen.

Er waren niet zoveel deelnemers en mijn enige zorg was eigenlijk dat ik niet als laatste wilde finishen. Na het startschot moesten we eerst 2 rondjes op de baan en vervolgens nog een grote ronde voordat we de polder in moesten. Het was een loop met een keerpunt dus het was al snel duidelijk (de wind) dat het tweede deel zwaarder zou zijn. Het maakte me niet zoveel uit, het was lekker weer, een wat koude wind maar och ik liep mezelf wel warm. Riep onderweg "tot straks" tegen de parcourswachten en kwam op de 5 door in 25.52. Niet slecht, baalde wel dat ik die vent in dat rode shirt maar niet bij kon halen, zijn brede rug zag er namelijk erg aanlokkelijk uit om achter weg te kruipen uit de wind op de terugweg.

Helaas dus toch maar alleen tegen de wind in, uiteraard met enig verval. Niet vreemd, het ontbreekt me nu eenmaal nog aan kracht om tegen de wind in te boksen. Voor het eerst weer wind en een 10 kilometer was misschien toch wel een beetje teveel. Na ongeveer 8 km kwam ik een wandelende loper achterop. Riep dat hij moest aanpikken maar hij had pijn in zijn zij. Ik riep nog in je duimen knijpen en liep vrolijk verder. Na een paar honderd meter hoorde ik wat gestamp en gehijg achter me en een stem zei: "goeie tip zeg, dacht eerst dat het een geintje was" en weg was tie. pffff dacht ik  je had me als dank wel even uit de wind mogen houden.................... Maar och het was niet ver meer dus liet ik hem maar gaan, niet dat ik veel anders kon hoor.

Het clubgebouw van de dijkrunners kwam gelukkig al in zicht, nog een grote ronde op de baan en een kleintje ter afsluiting en het zat erop na 53.26. Niet verkeerd vind ik zelf, mijn 2de 10 km en minder dan een minuut langzamer dan bij de bridge to bridge.Die tijd? Och dat komt vanzelf, eerst maar eens genieten dat ik weer het lef heb om voor de 10 te kiezen als ik ook voor een 5 kan gaan. o ja en er zaten er nog 7 achter me.

@lid@ 2006

Weer volop bezig..................................................... met genieten van het lopen, soms met vreselijk balen omdat het nog lang niet gaat zoals het voorheen ging, soms helemaal hyper omdat dat geweldige gevoel er weer is. De discipline in de trainingen is weer terug. Mijn relatie met een hardloper is de beste stimulans die ik me maar wensen kan. Samen naar de wedstrijden toeleven, samen naar de clubtrainingen, soms samen een duurloopje doen. Elkaar stimuleren en steunen, ik vind het heerlijk.

24 september 2006 de postbankloop, voor mij de eerste keer. Uiteraard de korte afstand voor mij. Zoals altijd ben ik nerveus voor de wedstrijd, verzin ik allerlei excuses vooraf om te verklaren waarom het niet goed zal gaan. Nu hebben we woensdagavond op de club zwaar getraind, tenminste voor mijn doen. Pas de derde intervaltraining sinds jaren en dan 5 x een 800 meter is toch behoorlijk pittig, maar eigenlijk mag je daar zondag geen last meer van hebben, dus was het een zwak excuus.

Toch voelden mijn benen gewoon zwaar, tijden het inlopen en ook tijden de warming up. Nou had ik toch al het gevoel als een idioot te staan springen want dat gedoe met armen en benen tegelijk bewegen is het niet voor mij, ik raak altijd in de war en ben dan bang in de knoop te raken, doe ook altijd alles te laat en altijd met het verkeerde been of de verkeerde arm, dus kortom niet goed voor mijn zelfvertrouwen. Tijdens het inlopen besloot ik zonder pet te lopen, het was vochtig en klam weer.

Omdat ik eerder gestopt was met het gespring stond ik vrij ver voor in het startvak en was ik dan ook lekker vlot weg na de start. Helemaal fout natuurlijk voor mij, tenminste ik schrok weer eens van de eerste kilometer en nam gelijk veel te veel gas terug. Na 2 km zat ik op 10.30, maar daarna kreeg ik het al snel zwaar, op de muur ging ik helemaal de fout in en moest ik zelfs gaan wandelen. Mijn tijd was er dan ook naar: ik nam de muur in 3.50. Het voordeel daarvan was denk ik wel dan ik me daarna als een speer naar beneden kon laten vallen en onderweg naar Kasteel Roozendaal heel veel mensen voorbij gegaan ben. Mijn uiteindelijke tijd was 33.15, ik was erg blij dat mijn vriend me opving na de finish, ik baalde. Ik had in de 31 minuten willen lopen en in ieder geval onder de 33 minuten.

Achteraf mag ik niet klagen, mijn concurrenten van het Gelders looppaspoort heb ik achter me gelaten, ik sta nog tot de Berg tot Berg race op de derde plaats. Daarna zal het echt wel afgelopen zijn maar toch, nog maar even genieten van het succes. Snel zijn we daarna naar de start van de 15 km gegaan want ook hij moest nog wel vol aan de bak voor zijn wedstrijd.

@lid@ 2006

Bergrace by night, Nike lady’s Run  27 April 2001/ 6 mei 2001

 Na alle verhalen over de Marathon van Rotterdam, die ik helaas heb moeten overslaan vanwege een blessure wil ik jullie proberen enthousiast te maken voor een paar goed georganiseerde lopen met een uniek karakter. Net als vorig jaar zijn Petra en ik naar de Bergrace by night geweest in Wageningen. Voor de mensen die Petra niet kennen. Petra is mijn dochter die alle sporten leuk vind en zo af en toe nog wel met haar oude moeder op stap wil, als ze maar niet te lang hoeft te lopen. Ik vind alle lopen leuk dus hebben wij het plan opgevat om 3 of 4 keer per jaar een leuke loop te doen van maximaal 10 km. Hierbij doe ik verslag van de eerste twee van dit jaar.

 Bij de bergrace by night kun je kiezen tussen een afstand van 12,6 en 7,6 km. Uiteraard hebben wij de 7,6 KM gelopen. De start is in Wageningen op het marktplein, alle lopers worden met bussen van Ouwehand in Rhenen (waar de finish is) naar de start vervoert. De verleiding was heel erg groot om neer te zakken op een van de gezellige terrasjes, maar om kwart voor elf zijn we toch maar braaf mee gaan huppelen op een gezamenlijke aerobics warming-up. De start van de dames was 5 minuten voor de start van de heren. Uiteraard waren er weer enkele heren die dat niet begrepen!!!?? We hadden afgesproken heel erg rustig te lopen. Petra had de dag ervoor een testloop op school gehad en moest de dag erna een belangrijke voetbalwedstrijd spelen. Het leuke aan heel erg rustig lopen is dat je lekker om je heen kunt kijken, nu zullen jullie wel zeggen jaja lekker in het donker, maar ieder loper krijgt een lichtstaafje en al die dansende lichtstaafjes langs de weg is toch een fantastisch gezicht. Wij hebben onderweg lekker lopen beppen met allerlei mensen, toen we bij de Wageningseberg kwamen begonnen allerlei mensen te roepen kijk uit, glad, modder, plas. Je begrijpt het al, best wel eng in het donker en ook wel een beetje gevaarlijk. Het unieke aan deze loop is dat  de Wageningseberg vanaf de onderkant verlicht wordt door waxinelichtjes. Je loopt daar dus in het donker met aan beide kanten van het pad jampotjes met daarin een brandend kaarsje. Denk eens aan al die vrijwilligers die vooraf uren gebukt staan om al die kaartjes aan te steken, alleen dat maakt het al waard om dit soort lopen in ere te houden.

Onze tijd weet ik niet meer, wel weet ik dat wij hand in hand over de finish zijn gegaan en daarna nog lekker een uurtje zijn blijven hangen. Petra vond de muziek natuurlijk niets maar ik heb lekker nog staan dansen en mee gezongen. Volgend jaar gaan we weer en dan rijdt Petra terug dan mag ik ook nog wat drinken na afloop. 

 De Nike’s Ladyrun is een heel ander verhaal. De naam zegt het al alleen voor lady’s. Dit jaar kon je kiezen uit 5 en 10 Km en jullie raden het al wij deden de 5 km. Bij de inschrijving kun je opgeven welke tijd je ongeveer denkt te gaan lopen. Je bepaald dus zelf in wel startvak je start. De organisatie wordt ieder jaar beter. Voordat de dames, moeders, oma’s, tantes, zussen en dochters van start gaan is er een kids-run ook die begint met een gezamenlijke warming up. De kinderen mogen lopen vanaf 3 jaar en worden begeleidt door clowns, daarna starten de dames met de warming-up, lekkere muziek, goede sfeer en een hoop extra’s. Er zijn prijzen voor de best verkleedde dame, de best verkleedde groep en uiteraard prijzen voor de snelste loopsters. Je kunt bij je voorinschrijving aangeven dat je gebruik wilt maken van de pastaparty, dus eerst lopen en dan eten zoals het hoort.

 Petra en ik waren best een beetje nerveus want we wilden graag een redelijk tijd lopen. Petra omdat ze in ieder geval beter wilde lopen als vorig jaar en ik omdat ik steeds meer was gaan twijfelen of ik nog wel in een redelijk tempo kon lopen. Lopen helemaal alleen voor de gezelligheid past nu eenmaal niet helemaal bij ons karakter.  We gingen vol goede moed van start, het was weer heel erg druk, maar zoals altijd als mensen zelf mogen bepalen waar ze kunnen starten waren er heel veel mensen die zichzelf overschat hadden en die in een te snel startvak stonden. De eerste kilometer hebben we dus alleen maar lopen zigzaggen. Ik had het heel erg moeilijk, voor mijn gevoel ging het wel heel erg zwaar. Wij hadden geen idee van de snelheid omdat wij door de drukte de kilometer aanduidingen steeds misten. Eindelijk zagen we een kilometer aanduiding staan maar toen zaten we al op de 4 kilometer en wat schets mijn verbazing we liepen nog maar 20minuten en 40 seconden, dus toen hebben wij nog maar even wat gas bij gegeven. Wij zijn gefinisht net na de 25 minuten en jullie zullen begrijpen dat we heel erg tevreden waren met die tijd. Na afloop kwamen we nog een aantal andere ARSV dames tegen. We hebben nog gezellig in de grote hal gezeten waar de sfeer ook weer  heel erg gezellig was. Al met al waren beide lopen weer heel erg geslaagd en zijn wij zeker van plan de traditie volgend jaar voor te zetten. Als er mensen zijn die tips hebben voor meer van dit soort “gezelligheids lopen” dan hoor ik het graag. 

 @lid@ 2001

Een weekend Luxemburg daar komt toch wel heel wat voor kijken. Gijs is onze regelneef. De huisjes zijn geboekt, de startnummers geregeld, de taken verdeeld. Jammer dat er toch nog een aantal mensen moesten afhaken vanwege blessures.  Om kwart voor 1 stonden Hennie en Gijs voor de deur om de bus vol te laden met sporttassen en etenswaren. Enig idee hoeveel dat is voor 10 mensen? De afspraak was hals 2 verzamelen in het clubgebouw van ARSV, uiteraard had Evert de koffie klaar. Nadat we afgesproken hadden om apart te gaan rijden, stonden we een kwartier later voor de Merwedebrug. Jeanne en Cor hebben zich ontfermd over Rinie en Hans. Daniël en Steven vertrekken samen en de rest Hennie Gijs Dirk en Ali stappen in de bus. Weinig files onderweg, dus we tuffen vrolijk richting België. Na 2 uur ontdekken we eindelijk hoed de CD speler werkt een beetje muziek is toch ook wel gezellig. Daniël en Steven hebben we onderweg 3 keer gezien Die rijden zoals ze lopen hard van start en lange rust pauzes.

De aankomst bij ons appartement belooft veel Cor Jeanne Rinie en Hans zitten al heerlijk te borrelen op het terras Onze appartementen zijn op het erf bij een boer en dat is te ruiken. In heel het dorp is geen winkel (gelukkig wel een kroeg) te bekennen dus waren we heel blij dat we de bus volgeladen hadden. Dirk gaat na aankomst de keuken in om de kudde te voederen, nadat we de pan nasi leeg hebben gemaakt en zingend hebben afgewassen. Het is inmiddels halftien geworden en het begint zachtjes te regenen. We besluiten koffie te drinken en de enige kroeg op de zoeken die het dorp rijk is. “Heiko is the Best’ Iedereen was toch wel moe (zat) dus gingen we redelijk vroeg slapen. Cor ging als eerste naar bed het gevolg was dat we een suikerklontjes spoor voor hem neer hadden gelegd met aan het eind de opdracht om iedereen koffie op bed te brengen, maar helaas hij had zijn bril niet op dus de opdracht werd niet uitgevoerd. De jongens waren heel erg preuts dus een gezamenlijke douche zat er voor mij niet in. Nadat iedereen toonbaar was en het ontbijt naar binnen was gewerkt werd het hoog tijd om naar Grebenmacher te vertrekken, want de winkels sluiten om 12 uur op zaterdag. Nadat wij de nodige "gezonde dranken” ingeslagen hadden zijn we met de auto het parkoers gaan verkennen. In Remich aangekomen een zeer gezonde sporters maaltijd genuttigd van braadworst en wit brood. We besluiten een wandeling in de omgeving te maken. Onderweg komt onze trainer nog ter sprake, dit had te maken met het mooie parkoer voor een heuveltraining.  We klauteren en glijden, een echte kuitenbijter. We zien bomen met pruimen, appels, walnoten en plukken die dan ook. De pruimen zijn heerlijk, de appels zo hard als een steen en de walnoten nog niet droog genoeg. In onze jeugdige overmoed hebben we ons nog verstopt in een maïsveld. We waren net op tijd weer uit het veld, die maaimachine maakte wel hele kleine stukjes. Na de wandeling die toch 3 uur duurde is iedereen blij dat hij kan gaan zitten.

Chef-kok Dirk moest als eerste weer aan de slag. We hebben Italiaanse avond met Lasagne en Spaghetti. Als toetje krijgen we meloen. Nog steeds begrijp ik niet dat Hennie moeilijk gaat lopen van een opening van 18.6 en wat Rinie daarmee te maken heeft. Gel gebruik je toch voor je haar of kun je er nog meer mee? Na het eten krijgen we onze startnummers uitgereikt van Gijs en krijg ik de kriebels.

Zondagmorgen. De dag van de waarheid. Iedereen heeft zo z’n eigen voorbereiding. Maar wat Daan en Hans eten lijkt me niet echt goed voor de maag en darmen, gebakken eieren met spek. Geef mij maar wat fruit. De stemming komt er goed in. We volgende marathon van Berlijn op TV. Gijs verteld dat Daan in z’n slaap al riep Ga weg, Ga weg in moet naar Remich” Na nog wat foto’s vertrekken we naar Remich.

De route onderweg is fantastisch rechts de Moezel en links de wijnvelden. De weg is volledig afgesloten dus de lopers kunne flink snijden, vandaar dat scherpe mes van Gijs. Het was warmer dan waar we op gerekend hadden. Ik had geluk, ik was lang genoeg onderweg om nog van een regenbuitje te genieten. Even de tijden van iedereen op een rijtje Daniël 1.31, Cor 1.36, Hennie 1.41, Gijs 1.42, Hans 1.43, Rinie 1,50 en ik 2.00. Cor en Jeanne moesten naar huis, maar de rest is na een heerlijke douche lekker chique uit eten gegaan. Eenmaal weer thuis waren de mannen heel blij dat ze RTL2 gevonden hadden en omdat ze geen mannen lieten zien ben ik maar naar bed gegaan. Hans heeft ook nog wat geleerd. Schudden met de fles omdat de alcohol weer naar boven te halen is niet de oplossing, je kunt beter niet naar de WC gaan want likeur en melk lijkt wel heel erg veel op elkaar. De volgende dag na een uitgebreid ontbijt en nadat iedereen gegraaid had in de overgebleven etenswaren werden we uitgezwaaid door frau Zimmer. Uiteraard moesten we nog een krant kopie voor de uitslagen, maar keurig op schema reden we om half 11 weg. Onderweg nog een rookpauze ingelast voor Dirk. Heerlijk zo’n excuus voor koffie met gebak. In Papendrecht  besloten om ‘s avonds de bardienst van Daniël te gebruiken om het weekend af te sluiten. Al met al een zeer geslaagd weekend en voor herhaling vatbaar.        

 @lid@ 1999